ఎప్పుడో ఒక రోజు... ఎక్కడో ఒక చోట

అనుకోకుండా పరిచయమై, జీవితాన్ని మార్చిన మనుషులు మన జీవితంలో ఎవరో ఒక్కరైనా ఉంటారు.

ఎప్పుడో ఒక రోజు... ఎక్కడో ఒక చోట…

అనుకోకుండా పరిచయమవుతారు కొంతమంది.

ఆ రోజున ఏమన్నా గొప్పగా మాట్లాడామో,

లేదా ఎంతసేపు కలిసిమాట్లాడామో మర్చిపోతాం,

కానీ వాళ్ల పరిచయం మాత్రం మన మనసులో

ఒక చిరునవ్వుల జ్ఞాపకంగా మిగిలిపోతుంది.

ప్రతి సారి వాళ్ళు పలికే ఏమైందీ? అనే చిన్న ప్రశ్నే

మన హృదయానికి ఓ హాయిగా అనిపిస్తుంది.

వాళ్ల చూపు, వారి ప్రశాంతమైన పలుకుబడి

మన శాంతిని మేల్కొలిపే పాటలా అనిపిస్తుంది.

వాళ్ళు కనపడని రోజు కాస్త వెలితిగా అనిపిస్తుంది.

వాళ్లతో చెప్తే బాగుంటుందని అనిపించే విషయం,

ఎవరికీ చెప్పాలనిపించదు అప్పటికే.

మాటలు కాదు. ఆ మనసుకు తాకే తీరు, ఆ జాగ్రత్త –

వాళ్లని మన జీవితంలో ముఖ్యులుగా నిలిపేస్తుంది.

వాళ్లు మన పక్కనే ఉండాలి,

మన జీవితం అనిపించాలి అనిపిస్తుంది.

ఒక చిన్న విజయాన్ని మొదట వాళ్లతో పంచుకోవాలనిపిస్తుంది.

ఒక చిన్న బాధను మౌనంగా వారివైపే ఊహించేస్తాం.

వాళ్ల అభిప్రాయం లేకుండా మన నిర్ణయాలు తీసుకోలేం.

వాళ్ల నవ్వు మన హృదయానందం అయిపోతుంది.

అలాంటి మనుషుల బంధాలు ఎంత అరుదైనా,

వాటి విలువ చెప్పలేనంత గొప్పది.

వాళ్లు మన జీవితంలో ఉన్నప్పుడు.

మనిషిగా మన మనసులో మంచితనాన్ని నింపుతారు.

ఎందుకంటే వాళ్లు మన జీవితానికి అద్దంలా మారిపోతారు.

మన ఆనందంలో ప్రతిబింబంగా…

మన బాధలో ఓదార్పుగా…

మన ప్రయాణంలో తోడుగా నిలబడతారు.

సందర్భం ముఖ్యం కాదు… సంబంధం విలువైనది.

వాళ్లు మన హృదయానికి దగ్గరైనప్పుడు ఆ బంధానికి పేరు అవసరం లేదు.

మన మనసుకు వాళ్లు అవసరమయ్యారు అన్న భాసే చాలూ.

వాళ్లను ఎందుకు ఇంతగా ప్రేమిస్తున్నామో మనకే తెలియదు… కానీ వాళ్ళు లేని ఒక్కరోజు, చాలా ఖాళీగా ఉంటుంది. పరిచయం ఎలా అయ్యింది అన్నది మర్చిపోతాం, కానీ పరిచయానంతరం వారిచ్చిన స్వాంతన మాత్రం ఎప్పటికీ మరిచిపోలేం. వాళ్ళను కలవడానికి కారణం ఏమైనా ఉండొచ్చు… కానీ విడిపోవాలనే కారణం ఉండకూడదు. ఒకరితో మాట్లాడటం శరీర అవసరం కాదు, మనసుకు అవసరం.

ఎవరో ఒకరు – మన మాటలకంటే మన నిశ్శబ్దాన్ని అర్థం చేసుకుంటే, అది దేవుడు మనకు ఇచ్చిన బహుమతిగా భావించాలి.

మన జీవితం లోకి వచ్చిన ప్రతి ఒక్కరి పాత్ర శాశ్వతం కాదు… కానీ కొన్ని హృదయాల ఆవిర్భావం మాత్రం చిరస్థాయిగా ఉంటుంది. కలిసిన ప్రతీ వ్యక్తిని గుర్తుంచుకోలేం, కానీ మన హృదయాన్ని హత్తుకున్న వారిని మాత్రం మర్చిపోలేం.

సందర్భాల కంటే మనసుల విలువ ఎక్కువ. పరిచయాల కంటే భావాల బలం ఎక్కువ.

మన జీవితం అనేది రైలు ప్రయాణంలాంటిది కొందరు ప్రయాణికుల్లా పక్కనే కూర్చుంటారు, కొంతసేపే ఉంటారు, కాని మన హృదయంలో శాశ్వతంగా నిలిచిపోతారు.

అలాంటి పరిచయాలు దేవుడు రాయించిన కవితల్లాంటివి వాటిని మార్చలేం, మర్చిపోలేం.

ఒకరిని కలవడం అనుకోకుండా జరిగిన సంగతైతే, వారిని ప్రేమించడం మన హృదయం చేసే విశ్వాస ప్రయోగం.

కలిసిన వ్యక్తులు మన జీవితం మార్చరు, మనని మనం గుర్తుపెట్టుకోవడానికి దారి చూపిస్తారు.

వాళ్లు మనలో ఉన్న సౌందర్యాన్ని, శాంతిని, గంభీరతను మనకు గుర్తు చేస్తారు.

మన జీవితాల్లో కొందరు మనిషిలా కాకుండా ఒక భావనగా మారిపోతారు. చదవలేని పుస్తకంలా, కానీ ఓదార్చే పేజిలా…

చూపలేని దారిలా, కానీ మనసు గమ్యం చేరినట్టు అనిపించేలా…

వాళ్ల పరిచయం ఒక వరం, వాళ్లు పోయిన అనంతరం కూడా మిగిలే ఆనందం.

వాళ్లకోసం మనం మారిపోతామని కాదు…

వాళ్ల వల్ల మనలోని నిజమైన మనల్ని చూస్తాం.

ఇలాంటివి ఓసారి జీవితంలో జరగవచ్చు, కానీ జీవితాంతం చాలు అనిపించే క్షణాలు అవి.

ఇదే జీవితం… ఇదే ప్రయాణం – ఎందుకంటే మనసు గుర్తు పెట్టుకున్న బంధాలు కాలానికీ అతీతం.